1-   شیث رضایی بچه مازندران است و در حمیدآباد ساری بدنیا آمد و در زمین های فوتبال حمیدآباد، فرح آباد، سوته و اطراف ساری رشد کرد و خود را بعنوان مدافعی قابل به فوتبال معرفی کرد. از آن روزها بیاد دارم که شیث رضایی بازیکنی تنومند و قلدر نشان می داد که از تکنیک بسیار خوبی برخوردار بود و دوست داشت که دوستانش او را بنام «مارادونا» صدا بزنند. پسرکی که هنر مارادونا را دوست داشت و توانایی مارادونا شدن را نداشت، برای همین در آخر تیم می ماند و توپ «مارادوناها» را می زد؛ او مارادونا نشد اما تا به پایان بازی های مارادونایی و تماشاگرپسند را در ذهن داشت و در برخی اوقات به تبعیت از آنان حرکاتی را انجام می داد.

2-   شیث رضایی به سایپا رفته بود، بازیکن جوان با خویی سرکش که توانایی جار و جنجال در هر بازی رسمی و غیررسمی را داشت. بیاد دارم که دو روستای حمیدآباد و فرح آباد همسایه همدیگر بودند و همیشه بازی های فوتبال یا والیبالشان به جنجال می کشید و شیث شاید بخاطر فیزیک بدنیش در صدر دعواها و جنجال ها قرار داشت. حضور رضایی در سایپا همزمان با جوانگرایی مایلی کهن شد و شیث بازیگوش و حاجی همیشه جدی با هم نساختند تا در جریان یک تمرین با هم درگیری لفظی پیدا کنند و در پایان روز حاجی تصمیم بگیرد که از فردا شیث به تمرین نیاید. تصمیم حاجی برای اخراج رضایی نه برای تنبیه بلکه برای قرار گرفتن در چارچوبی بود که هر بازیکن آینده دار و «مایه»داری باید در آن قالب قرار می گرفت و متاسفانه شیث هرگز نخواست که در ان روزها قبول کند که باید قرار گیرد. او الگویش مارادونا بود و به همان اندازه به لاقید بودن و انجام هرآنچه که به ذهنش می رسید اطمینان داشت.

3-   دوره حضور اکبر غمخوار همزمان با ورود بگوویچ به پرسپولیس شد. مربی کروات اصل ابتدایی را در اختیار داشتن ستاره می دانست و در ادامه به جذب بازیکنان آینده دار فکر می کرد، کاری که هنرش بود. علی اصغر یوسف نژاد مشاور مازندرانی غمخوار که با مهرداد هاشمی مدیرعامل سایپا رفاقتی دیرینه داشت، شیث رضایی را می خواهد و هاشمی موضوع را با مایلی کهن در میان می گذارد و حاجی از خدا خواسته جمله ای ماندگار را برای شیث به یادگار می گذارد: «یک چیز رویش بگذارید و بدهید به پرسپولیس». رضایی در تمرینات پرسپولیس شرکت می کند و بگوویچ بازیش را می پسندد و اعلام می کند که قرارداد ببندید. در روز عقد قرارداد بگوویچ سقلمه ای به غمخوارمی زند و توجهش را به زیر میز جلب می کند که در آن مربی کروات عدد پنج را به مدیرعامل نشان میداد، یعنی باید با این بازیکن قرارداد پنجساله ببندید چراکه آینده خوبی در انتظارش است.

4-   دوران حضور آری هان همراه با شکوفایی فنی شیث رضایی می شود. در اولین داربی و با حضور هان بر روی نیمکت پرسپولیس دو مازندرانی خلاقیت های فنی شان را به فوتبال ایران نشان می دهند، اولی مهرداد اولادی و دومی هم کسی جز شیث رضایی نیست. در حقیقت آری هان با شناخت از توانایی های فنی و با علم به اینکه بازیکن سمت راستش اعتماد بنفسی افزونتر از سایر بازیکنان پرسپولیس دارد، بسیاری از گره های سمت راست تیم را گشود. مصطفی دنیزلی هم که در ابتدای حضورش از این اعتمادبنفس مغرورانه برداشتی اشتباه داشت، در ادامه به شیث اعتماد کرد و نتیجه اش را هم گرفت. افشین قطبی هم البته می تواند با رفع اشکالات حرکتی شیث، از او بازیکنی بین المللی بسازد.

5-   بطور خلاصه و البته اجمالی برای بازی شیث یک نقطه قوت و یک نقطه ضعف می توان نوشت. نقطه قوتش اعتمادبنفس مضاعفی است که به او جرات می دهد تا بر روی خط طولی حرکت کند، مدافع پیش رویش را بردارد و هماهنگی عجیبی با بازیکن مکملش بوجود بیاورد. تکنیک ذاتی او که نمودی از دوران بچگی و توهم «مارادونا» بودنش است، به شیث این قدرت و جسارت را می دهد که دریبل بزند، به سمت راست سرعت دهد و با نفوذهایش که ناشی از قدرت بدنی بالا و هوش سرشارش است، بازیکنی مطمئن و تاثیرگذار در زمان حمله باشد. این درست است که شیث مدافع راست است، اما او بدلیل سابقه ذهنیش هنوز می خواهد گل بزند و خودش را به تماشاگر بیرونی اثبات کند، دوست دارد حمله کند وموقعیت بیافریند و برای به وجد آوردن هواداران سنگ تمام بگذارد و البته واقعاً بازیکن قابلی در این زمان است. اما نقطه ضعفش و آنچه که قطبی را عصبانی می کند، در همین لحظه اتفاق می افتد. فضای بزرگی که در پشت سر مدافع پرسپولیس ایجاد می شود و این فرصت را به حریف می دهد که با ضدحمله تیم را فلج کند، اتفاقی که در بازی با فجرسپاسی بارها تکرار شد تا در بین دو نیمه افشین قطبی تصمیم بگیرد مشکل را حل کند. به همه این مسائل عدم بازگشت به عقب شیث رضایی را اضافه کند که سلانه سلانه راه بازگشت را در پیش می گیرد و گویی که در پارک قدم می زند، نحوه حرکت حریف و بازیکنان خودی را زیر نظر می گیرد و البته این را هم باید ناشی از غرور او و البته عدم رفع اشکال حرکتیش در طول این چند سال بدانیم. با این حال نمی توانیم ارزش های او را در زمان حضورش در ترکیب نفی کنیم و از قدرت سمت راست پرسپولیس ننویسیم و چشمانمان را بر تعادل میان سمت چپ و راس پرسپولیس ببندیم. تصمیم بر عهده افشین قطبی است که از این پتانسیل چگونه بهره برد، او می تواند و باید اشکالات حرکتی مدافع جوانش را رفع کند و بر نقاط قوتش بیفزاید تا به مدافعی قابل اطمینان تر و هافبکی متحرک تر تبدیل گردد. شاید با تغییر الگو و به نمایش گذاشتن فیلم بازی مدافعین سرشناس  بتوان ساختار ذهنیش را شکست و ساختاری جدید بنا نهاد. /

علي عالي كردكلايي